អត្ថន័យ បុណ្យណូអែល
ពិធីបុណ្យណូអែល ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា Christmas ជិតឈានចូលមកដល់ហើយ តើអ្នកទាំងអស់គ្នាយល់ដឹងពីពិធីបុណ្យនេះ ក្នុងកម្រិតណាហើយ? តើ Christmasគឺជាអ្វី? ពិធីនេះ ជាពិធីបុណ្យដ៏ធំមួយរបស់បណ្ដាប្រទេសអ្នកកាន់ សាសនាគ្រិស្ត និងតែងតែធ្វើឡើងវិលជុំ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ចំថ្ងៃទី២៥ធ្នូ។ តោះៗ ទៅស្វែងយល់ទាំងអស់គ្នា!ពាក្យ Christmas មានដើមកំណើតមកពីភាសាអង់គ្លេសសម័យបូរាណ “Cristes Maesse” ដែលមានន័យថា Christ’s Mass (ពិធីអបអរសាទរការជួបជុំរវាងអ្នក កាន់សាសនាគ្រិស្ត)។ ពិធីនេះធ្វើឡើងដើម្បីរំលឹកដល់ថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូប្រសូត ប៉ុន្តែគេមិនបានដឹងថ្ងៃប្រាកដដែលទ្រង់ប្រសូតនោះទេ។ ដូចនេះ អ្នកបង្ហាត់បង្រៀនសាសនាជាន់ខ្ពស់ នៅដើមសតវត្សទី៤ បានកំណត់យកក្នុងអំឡុងថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យ Roman Saturnalia គឺថ្ងៃទី១៧ដល់ ២១ខែធ្នូ។ ការកំណត់លើកដំបូងនៃថ្ងៃរំលឹកថ្ងៃប្រសូតរបស់ទ្រង់ធ្វើ ឡើងនៅឆ្នាំ៣៥៤នៃ គ្រិស្តសករាជ។ ក្រោយមកវិហារសាសនាគ្រិស្តទាំងអស់
សម្រេចយកថ្ងៃទី២៥ខែធ្នូវិញ លើកលែងតែជនជាតិអាមិននៀ ទេដែលប្រារព្ធពិធីនេះនៅថ្ងៃទី៦ ខែមករា (ដែលគេហៅថា ថ្ងៃលាងបាបឱ្យព្រះយេស៊ូ)។
ក្នុងប្រពៃណី របស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងអង់គ្លេស ថ្ងៃបុណ្យ Christmas គឺជាថ្ងៃអ្នកទាំងអស់គ្នាទទួលអំណោយពីលោកតាសាន់តាក្លស (Santa Claus)។ ទស្សនៈសម័យបច្ចុប្បន្នរបស់ប្រជាជនអាមេរិកមួយចំនួនអំពីរបៀបដែល Christmas គួរតែធ្វើគឺ យកតាមរបៀបដែលប្រជាជនអង់គ្លេសធ្វើ ចាប់តាំងពីរជ្ជកាលព្រះ មហាក្សត្រិយានីវ៉ិកតូរីយ៉ា ដូចដែលត្រូវបានពិពណ៌នាក្នុងប្រលោមលោក “A Christmas Carol “របស់ កវីនិពន្ធ Charles Dicken។
បទចម្រៀង Christmas ការជូនអំណោយគ្នា អាហារនិងភេសជ្ជៈ ព្រមទាំងការពោលពាក្យពេចន៍ជូនពរ ដើម្បីបង្កើតបរិយាកាសរីករាយ ធ្វើឱ្យថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យ Christmas មានលក្ខណៈពិសេស។ អំណោយដំបូងមានលក្ខណៈសាមញ្ញដូចជាមែកដើមឈើ ដែលតំណាងឱ្យសំណាងល្អ។ ក្រោយមកការជូនអំណោយប្រភេទនេះ វិវត្តន៍ទៅជាអាហារ គ្រឿងអលង្ការតូចៗ ទៀន និងរូបចម្លាក់ព្រះ។ កាលពីមុន អ្នកមិនជឿសាសនាគ្រិស្ត មិនពេញចិត្តនឹងការជូនអំណោយគ្នានេះទេតែ ក្រោយមកក៏ត្រូវគេទទួលយកវិញ ហើយវាក្លាយជារឿងធម្មតាក្នុងថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី។
Santa Claus ត្រូវ បានស្គាល់ដោយក្មេងៗជនជាតិអង់គ្លេសថា ជាបិតានៃ Christmas។ បិតានៃ Christmas បច្ចុប្បន្នស្រដៀងគ្នានឹង Santa Claus របស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ បិតានៃ Christmas សម័យមុន ពាក់អាវវែងនិងវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិនៅក្នុង សក់វែងពណ៌ស។ ក្មេងៗសរសេរសំបុត្រទៅគាត់ដើម្បីរៀបរាប់ពីការបួងសួងរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែជាជាងការដាក់សំបុត្រទាំងនោះទៅក្នុងប្រអប់សំបុត្រ សំបុត្រត្រូវយកទៅដាក់ក្នុងភ្នក់ភ្លើង។ សំបុត្រឆេះទៅជាផ្សែងហើរទៅតាមបំពង់ផ្សែងហើយបិតានៃ Christmas ជាអ្នកអានផ្សែងនោះ។
ពីប្រទេសអង់គ្លេស យើងទទួលបានរឿងមួយពន្យល់ពីទំនៀមទំលាប់នៃការព្យួរស្រោមជើងនៅមាត់ បំពង់ផ្សែងនៃកន្លែងភ្នក់ភ្លើងក្នុងផ្ទះ។ បិតានៃ Christmas បានទម្លាក់កាក់មាសខ្លះៗចុះតាម បំពង់ផ្សែងហើយកាក់ទាំងនោះនឹងធ្លាក់កប់បាត់នៅក្នុងផេះបើមិនមាន ស្រោមជើងចាំត្រង។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ក្មេងៗបន្តការព្យួរស្រោមជើងក្នុងក្ដីសង្ឃឹមឃើញមានអំណោយនៅក្នុងនោះ។ ប្រពៃណីនៃការច្រៀងបទ Carols ក្នុងថ្ងៃChristmas ក៏មានដើមកំណើតមកពីប្រទេសអង់គ្លេស ដែរ។ ក្នុងអំឡុង មជ្ឈិមសម័យ ក្រុមអ្នកសម្ដែងឈ្មោះ Waits បាន ធ្វើដំណើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយដើម្បីច្រៀងបទCarol ពីបុរាណនិងផ្សព្វផ្សាយវិញ្ញាណនៃថ្ងៃ ឈប់សម្រាក។ ពាក្យCarol មានន័យថា “បទចម្រៀង របស់ អ្នក” ហើយបទCarol ចាស់ជាទីពេញនិយមភាគច្រើនដែលយើង ច្រៀងសព្វថ្ងៃត្រូវបានសរសេរក្នុងសតវត្សទី១៩។
ចំណែកឯការព្យួរ ស្លឹកឈើពណ៌បៃតងដូចជាស្លឹក Holly និង Ivy គឺជាប្រពៃណីរបស់ ប្រទេសអង់គ្លេសនៅរដូវធ្លាក់ទឹកកកដែលមានដើមកំណើតឆ្ងាយពីសម័យ គ្រិស្ត។ រុក្ខជាតិពណ៌បៃតងប្រហែលជាប្រើដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់រដូវធ្លាក់ ទឹកកកនិងរំលឹកប្រជាជនថារដូវផ្ការីកខិតជិតមកដល់ហើយ។
ប្រពៃណី នៃការថើបគ្នាក្រោមដើមបញ្ញើរក្អែកគឺមកពីសម័យ Druid ពីបុរាណ។ ការតុបតែងដើមឈើ Christmas ដែលជាប្រពៃណីរបស់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ទទួលបានប្រជាប្រិយភាពនៅប្រទេសអង់គ្លេសតាំងពីឆ្នាំ១៨៤១ គឺ ពេលព្រះអង្គម្ចាស់ Albert មានដើមឈើ Christmas ក្នុងដំណាក់ រាជវាំង Windsor សម្រាប់ព្រះមហេសីវ៉ិកតូរីយ៉ា ព្រមទាំងបុត្រ។
ពាក្យ Wassail មកពីឃ្លាសម័យអង់ក្លូសាក់សុង ថា “Waes Hael” ន័យថា “សុខភាពល្អ”។ កាលពីដើម Wassail គឺជាបង្អែមធ្វើពី ស្រាបៀរ ក្រែមរឹង ផ្លែប៉ោមដុត គ្រាប់ផ្លែណាត់ ស៊ុតនិងគ្រឿងទេសផ្សេងៗទៀត។ បង្អែមនេះ ត្រូវបានបម្រើជាអាហារក្នុងបំណងធ្វើឱ្យប្រសើរឡើង ក្ដីសប្បាយរីករាយទូទៅក្នុងរដូវកាល។ ដូចប្រពៃណីជាច្រើនពីបុរាណ ការធ្វើ Wassailing មានរឿងព្រេងដើម្បីប្រាប់ពីដើមដំណើតរបស់វា។ វាហាក់ដូចជាអ្នកបម្រើស្អាតសម័យ នោះដែរគឺ មានឈ្មោះថា Rowena តំណាងឱ្យព្រះអង្គម្ចាស់ Vortigen ជាមួយ ស្រាមួយថូព្រមទាំងប្រសិទ្ធិពរទ្រង់ដោយប្រើពាក្យថា Waes Hael។ អស់រយៈពេលប៉ុន្មានសតវត្សមកហើយ ពិធីបុណ្យជាច្រើនបានអភិវឌ្ឍន៍ប្រពៃណីនៃការទទួលទាន Wassail ដែលត្រូវគេ លើកយកទៅក្នុងបន្ទប់ទទួលទានអាហារអមជាមួយក្រុមភ្លេងច្រៀងបទ Carol។ រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំនៅប្រទេសអង់គ្លេស ក្បាលសត្វជ្រូកព្រៃខ្វៃក៏មានទំនាក់ទំនងជាមួយកម្មវិធីជប់លៀង ថ្ងៃឈប់សម្រាកដែរ។ ប្រពៃណីនេះប្រហែលជាមានដើមកំណើតមកពីការអនុវត្តរបស់ប្រជាជន Scandinavia (ដាណឺម៉ាក ស៊ុយអែត និង ន័រវែស) ក្នុងការបូជាសត្វជ្រូកព្រៃនៅពិធី បុណ្យ Yuletide ថ្វាយឱ្យព្រះដែលមានឈ្មោះថា Freyr។ មានរឿងមួយអំពីនិស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យ Oxfordដែលនិស្សិតនោះ ត្រូវបានប្រហារដោយសត្វជ្រូកព្រៃមួយក្បាលនៅថ្ងៃបុណ្យ Christmas។ និស្សិតនោះមានសៀវភៅមួយក្បាលរបស់លោក Aristotle ធ្វើជាអាវុធនៅ ក្នុងដៃ ហើយបានគប់សៀវភៅនោះចូលទៅក្នុងមាត់និងជាប់នៅត្រង់ករបស់សត្វ ជ្រូក។ ដោយចង់បានសៀវភៅត្រលប់មកវិញ និស្សិតនោះក៏កាត់ក្បាលរបស់សត្វជ្រូកនិងយកទៅមហាវិទ្យាល័យដើម្បី ធ្វើជាម្ហូបអាហារពេលល្ងាចក្នុងឱកាសបុណ្យ Christmas។
ប្រពៃណី កំណាត់ដើមឈើ Yule ភាគច្រើនមានដើមកំណើតមកពីប្រទេសបណ្ដា ប្រទេសនៃតំបន់ Scandinavia។ រដូវធ្លាក់ទឹកកកនាំឱ្យមានការអភិវឌ្ឍប្រពៃណីទាំងនោះដែលមានជាប់ ពាក់ព័ន្ធនឹងភាពកក់ក្ដៅនិងភ្លើង។ Yultideគឺជាពេលសំខាន់ បំផុតនៅតំបន់ Scandinavia ជាពេលដែលលាភសំណាងក្នុងឆ្នាំក្រោយ ត្រូវបានកំណត់និងជាពេលដែលព្រលឹងខ្មោចដើរនៅឋានកណ្ដាល។ អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ វាចាត់ទុកថាមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការគេងម្នាក់ឯងនៅថ្ងៃបុណ្យ Christmas។ ទាំងគ្រួសារ ម្ចាស់ផ្ទះនិងអ្នកបម្រើតែងតែគេងជាមួយគ្នាទាំងអស់នៅថ្ងៃនោះ។ ជាទូទៅ គេយកកំណាត់ដើមឈើYuleចូលក្នុងផ្ទះដោយ ប្រុងប្រយ័ត្ននិងមានរៀបចំពិធីផងដែរ។ ដើមឈើ Christmas មិនសូវទទួល ការពេញនិយមនៅប្រទេសបារាំងប៉ុន្មានទេបើទោះជាប្រពៃណីនៃការ ប្រើប្រាស់កំណាត់ដើមឈើ Yule សាបរលាបខ្លះក៏ដោយ៕
ប្រវត្តិបុណ្យណូអែល
បុណ្យគ្រិស្តម៉ាស ឬណូអែល ចាប់ផ្តើមប្រារព្ធធ្វើ ប្រមាណជា ២០០ឆ្នាំ ក្រោយ គ្រិស្តសករាជ។ កាលពីឆ្នាំ២២១ ប្រវត្តវិទូសម័យ ក្រុងរ៉ូម ឈ្មោះSextus Julius Africanus បានកំណត់ក្នុងសៀវភៅប្រវតិ្តពិភពលោក របស់គាត់ យកថៃ្ង ២៥ ធ្នូ ជាថៃ្ងបុណ្យគ្រិស្តម៉ាស។ ដាយគ្រិស្តម៉ាស
នៅជាប់នឹងបុណ្យ រដូវរងា ដែលជាឱកាស សប្បាយរីករាយ របស់ជនជាតិជាច្រើនក្នុងតំបន់ត្រជាក់
ចំហៀងខាងជើង នៃពិភពលោក បុណ្យនេះក៏ចេះតែកើនប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងឡើងចាប់ពីសតវត្សរ៍
ទី ៤ រៀងមក ក្នុងអាណាចក្ររ៉ូមុំាង។យោងតាមសព្វវចនាធិប្បាយ Britannica និង ឯកសារដទៃ
ទៀតបុណ្យគ្រិស្តម៉ាស បានត្រូវរៀបចំឲ្យមានបែបបទត្រឹមត្រូវ តាមពិធីសាសនា កាលពី
យុគកណ្តាល ហើយ ទម្លាប់ចែកចាយ អំណោយ ឬហ្គិហ្វត៍ ឬ កាដូ នោះ ក៏កើតមានចាប់ពី សតវត្សរ៍ ទី ១៥ មក។ នៅប្រទេស អង់គេ្លស ក្រោយមានការប្តូរ ទៅកាន់និកាយ ប្រូតិស្តង់ ក៏មានការហាម មិនឲ្យធ្វើបុណ្យ គ្រិស្តម៉ាសនៅអង់គេ្លស រួមទាំង ស្កត់ឡែនដ៍ ឬ Ecosse និង
ក្នុងចំណោមនិគមជន អង់គេ្លស នៅទ្វីបអាមេរិកផងដែរ កាលពីឆ្នាំ ១៦៤៧ ។ ទាល់តែ ចូលដល់ពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី ១៩ ហើយ ទើបបុណ្យ គ្រិស្តម៉ាស បានទទួលប្រជាប្រិយភាព
ឡើងវិញ ដោយបានក្លាយជាបុណ្យដែលមិនសូវទាក់ទង នឹងខាង សាសនា ដូចមុនទៀត តែជាបុណ្យរីករាយ ប្តូរអំណោយគ្នា ទៅវិញទៅមកហើយស៊ីផឹកសប្បាយ ជួបជុំញាតិមិត្ត ទៅវិញ។
ប័ណ្ណជូនសព្វសាធុការពរ ក្នុងឱកាសបុណ្យ គ្រិស្តម៉ាស និងចូលឆ្នាំថ្មី ដំបូងបង្អស់ បានកើតមានប្រមាណជា ១៦០ឆ្នាំមុននេះ ហើយគំនិតស្តីពី សាន្តាខ្លស Santa Claus ឬ Pere Noe ដែលសើច ហូ ហូ ហូ ជិះគាវទឹកកកអូសដោយសត្វរមាំង នាំកាដូ ចុះតាមបំពង់ផែ្សង ទៅចែកឲ្យ កេ្មងៗដែលប្រព្រឹត្តល្អនោះ ក៏ចាប់ផ្តើមទទួល ប្រជាប្រិយភាព ពីសតវត្សរ៍ ទី ១៩ នៅក្រុងញូវយ៉ក ។ បុណ្យគ្រិស្តម៉ាសនៅ ស,រ,អ, បានត្រូវប្រកាសជាបុណ្យជាតិ នៅឆ្នាំ ១៨៧០ គឺ៥ ឆ្នាំ ក្រោយ
សង្រ្គាមស៊ីវិល រវាង រដ្ឋខាងជើង និងខាងត្បូង។នៅសតវត្សរ៍ទី១ នៃ គ្រិស្តស័ករាជ ជំនឿក្រៅសាសនា ទាំងអស់នេះ ក៏ត្រូវសាសនាគ្រិស្ត គ្របដណ្តប់ ព្រោះសាសនា របស់ ជីស័ស ខ្រៃស្ត៍ ពេលនោះ បានចាប់ផ្តើម រីករាលដាល គ្របដណ្តប់ អាណាចក្ររ៉ូមុំាង ។ ក៏ប៉ុនែ្តថៃ្ងកំណើត
ឬ ទិវាប្រសូតិ ពិតប្រាកដ របស់ យេស៊ូ គ្រិស្ត ពុំមាននរណាដឹងច្បាស់ថា ជាថៃ្ងណា ឆ្នាំណា ពិតប្រាកដ ឡើយ ដោយគ្មាន បញ្ជាក់ឲ្យដឹង ក្នុងគម្ពីរប៊ីប្ល៍។ដោយសារក្រុងរ៉ូមបានប្រារព្ធ ថៃ្ងកំណើត របស់ មីត្រាទេវៈនៃពន្លឺ នៅថៃ្ងទី ២៥ ធ្នូ ជាទូទៅ ទើបគេគិតថា គ្រិស្តសាសនិក នៅរ៉ូម ក៏បាននាំគ្នា សន្មតយក ថៃ្ងនោះជាថៃ្ងកំណើត របស់ យេស៊ូគ្រិស្តនោះផងដែរ។
នៅសតវត្សរ៍ទី៤ សមេ្តចប៉ាប ក្រុងរ៉ូម ក៏បានប្រកាស ជាផ្លូវការថា ថៃ្ង ២៥ ធ្នូ គឺជាទិវាប្រសូតិ របស់
ព្រះគ្រិស្ត។ និយាយពីបុណ្យគ្រិស្តម៉ាស ចាំបាច់ត្រូវស្គាល់ Santa Claus ឬ Pere Noel ដែលគេតែង ពណ៌នាថាជាបុរសចាស់ ពុកមាត់ពុកចង្កា សស្រមូមដុះពោះស្ពីង ស្លៀកពាក់ ខោអាវពណ៌ក្រហម ថែបស ជាមនុស្សចិត្តល្អ ដែលមានផ្ទះ នៅឯ ប៉ូល ឬ អក្ខោសានខាងជើង ដែលគ្របដណ្តប់
ទៅដោយទឹកក។ ជនជាតិហូល្លង់ដ៍ មានទំនៀមស្គាល់ សន្តបុគ្គល ឈ្មោះ Saint Nicolas ឬ Sinterklaas ដែលតែងតែចែកស្ករគ្រាប់ និងអំណោយផេ្សងៗ ឲ្យកូនកេ្មង នៅថៃ្ងបុណ្យ ។ លុះពួក ហុល្លងដ៍ អន្តោប្រវេសន៍ ទៅនៅអាមេរិក គេក៏បាន នាំយកជំនឿនោះទៅជាមួយផង
ហើយនៅសតវត្សទី ១៩ អាមេរិក ក៏បានប្តូរឈ្មោះ គាត់ជា santa claus ឬ Saint Nicolas។
នៅរៀងរាល់យប់ទី ២៤ រំលងអធ្រាត្រចូល ២៥សាន្តាខ្លស នឹងជិះ គាវទឹកកក ដឹកកាដូ យកទៅចែកឲ្យកូនកេ្មង ដែលប្រព្រឹត្តល្អ មិនខ្ជិលច្រអូសហើយដែលបានសរសេរ សំបុត្រ សូមអំណោយពីគាត់។
និង ផ្កាយក្រដាសពណ៌ រួចហើយ សាន្តា ក៏នឹងទទួលទាននំ និងទឹកដោះដែលគេតែងដាក់ថ្វាយ
គាត់ នៅលើតុ ។ ក្រៅពីថៃ្ងបុណ្យនេះ សាន្តាខ្លសនឹងនៅផ្ទះ ជាមួយភរិយា ហើយផលិត គឿ្រងលេងផេ្សងៗ ដោយមានពួក ទេវតាតូចៗ ជួយគាត់ ដើម្បីទុកសម្រាប់ចែក ឲ្យកូនកេ្មង នៅឆ្នាំក្រោយទៀត។ មាននិទានសៀវភៅ កំណាព្យល្ខោន និងភាពយន្តជាច្រើន រៀបរាប់ពីបុណ្យ គ្រិស្តម៉ាស ដែលថ្វីបើជាបុណ្យខាងសាសនាគ្រិស្ត ព្រោះជាទិវាប្រសូតិ របស់ព្រះយេស៊ូ តែក៏បានក្លាយទៅជាបុណ្យ នៃទឹកចិត្តសប្បុរសបុណ្យនៃការចែកចាយអំណោយ។
នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល អ្នកណាដែលមិនទិញអ្វីចែកគ្នា គេតែងប្រដូចទៅនឹង សេដ្ឋីកំណាញ់ស្វិត ឈ្មោះ ស្រ្គូច ក្នុងនិទានរបស់ឆាល្ស៍ ឌិកខឹនស៍ ដែលកំណាញ់ មហាកំណាញ់ ទាល់តែត្រូវ ខ្មោចលង ស្ទើរស្លាប់ស្ទើររស់។ សម័យមុន អំណោយបុណ្យគ្រិស្តម៉ាស ច្រើនជា ប្រដាប់ កេ្មងលេង
គឿ្រងឧបករណ៍អគ្គិសនី វិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ស្លៀកពាក់ គឿ្រងឧបករណ៍តន្រ្តី និងកីឡា៕
No comments:
Post a Comment